нікчэмнік

нікчэмнік, -а м., разм.

Никчемный, ничтожный человек.

Іх (людзей) думкі, іх жэсты, іх паводзіны нагадвалі рысы звычайных забойцаў, у лепшым выпадку - садыстаў, псіхапатаў, распусных нікчэмнікаў. Лынькоў. І вось паслухай, Пеця, які ён крывадушнік, які ён нікчэмнік. Рылько. Толькі і тут барон паказаў сябе нікчэмнікам. Машара.